نیامدی

دل به داغ بی کسی دچار شد، نیامدی
چشم ماه و آفتاب تار شد، نیامدی

سنگهای سرزمین من در انتظار تو
زیر سم اسبها غبار شد، نیامدی

چون عصای موریانه خورده دستهای من
زیر بار درد، تار و مار شد، نیامدی

ای بلندتر ز کاش و دورتر ز کاشکی
روزهای رفته بیشمار شد، نیامدی

عمر انتظار ما، حکایت ظهور تو
قصّه بلند روزگار شد ، نیامدی