دیوان اشعار > رباعیات > قسمت اول

بازآ بازآ هر آنچه هستی بازآ
گر کافر و گبر و بت‌پرستی بازآ

 این درگه ما درگه نومیدی نیست
صد بار اگر توبه شکستی بازآ

□

ای دلبر ما مباش بی دل بر ما
یک دلبر ما به که دو صد دل بر ما

نه دل بر ما نه دلبر اندر بر ما
یا دل بر ما فرست یا دلبر ما

□

ای کرده غمت غارت هوش دل ما
درد تو شده خانه فروش دل ما

 رمزی که مقدسان ازو محرومند
عشق تو مر او گفت به گوش دل ما

 □

مستغرق نیل معصیت جامه‌ی ما
مجموعه‌ی فعل زشت هنگامه‌ی ما

گویند که روز حشر شب می‌نشود
آنجا نگشایند مگر نامه‌ی ما

 □

مهمان تو خواهم آمدن جانانا
متواریک و ز حاسدان پنهانا

 خالی کن این خانه، پس مهمان آ
با ما کس را به خانه در منشانا

□

من دوش دعا کردم و باد آمینا
تا به شود آن دو چشم بادامینا

از دیده‌ی بدخواه ترا چشم رسید
در دیده‌ی بدخواه تو بادامینا

□

بر تافت عنان صبوری از جان خراب
شد همچو ر کاب حلقه چشم از تب و تاب

 دیگر چو عنان نپیچم از حکم تو سر
گر دولت پابوس تو یابم چو رکاب

 □

گه میگردم بر آتش هجر کباب
گه سر گردان بحر غم همچو حباب

القصه چو خار و خس درین دیر خراب
گه بر سر آتشم گهی بر سر آب

□

کارم همه ناله و خروشست امشب
نی‌صبر پدیدست و نه هو شست امشب

دوشم خوش بود ساعتی پنداری
کفاره‌ی خوشدلی دوشست امشب

□

از چرخ فلک گردش یکسان مطلب
وز دور زمانه عدل سلطان مطلب

روزی پنج در جهان خواهی بود
آزار دل هیچ مسلمان مطلب