آغاز کتاب (شاه‌نامه)

به نام خداوند جان و خرد
کزین برتر اندیشه برنگذرد

 خداوند نام و خداوند جای
خداوند روزی ده رهنمای

 خداوند کیوان و گردان سپهر
فروزنده ماه و ناهید و مهر

 ز نام و نشان و گمان برترست
نگارنده‌ی بر شده پیکرست

به بینندگان آفریننده را
نبینی مرنجان دو بیننده را

نیابد بدو نیز اندیشه راه
که او برتر از نام و از جایگاه

 سخن هر چه زین گوهران بگذرد
نیابد بدو راه جان و خرد

خرد گر سخن برگزیند همی
همان را گزیند که بیند همی

ستودن نداند کس او را چو هست
میان بندگی را ببایدت بست

خرد را و جان را همی سنجد اوی
در اندیشه‌ی سخته کی گنجد اوی

بدین آلت رای و جان و زبان
ستود آفریننده را کی توان

 به هستیش باید که خستو شوی
ز گفتار بی‌کار یکسو شوی

 پرستنده باشی و جوینده راه
به ژرفی به فرمانش کردن نگاه

 توانا بود هر که دانا بود
ز دانش دل پیر برنا بود

از این پرده برتر سخن‌گاه نیست
ز هستی مر اندیشه را راه نیست